Η πρώτη μου επαφή με τον χορό έγινε όταν ήμουν στην τετάρτη δημοτικού. Η ξαδέρφη μου μιλούσε τόσο έντονα για τα μαθήματά της, που οι γονείς μου, με λίγη πίεση, με έγραψαν σε μάθημα μοντέρνου χορού. Στην αρχή ένιωθα λίγο διστακτική και αμήχανη, αλλά πολύ γρήγορα ανακάλυψα κάτι μοναδικό: η χαρά που νιώθει το σώμα όταν εκφράζεται μέσα από τη μουσική και την κίνηση. Θυμάμαι την πολυαγαπημένη μου δασκάλα, την κα Μαρία. Η αγάπη και η έμπνευσή της για τον χορό ήταν τόσο δυνατές, που μεταφέρονταν σε κάθε μας μάθημα. Δεν μας δίδασκε απλώς τεχνική· μας δίδασκε να αγαπάμε τον χορό, να σεβόμαστε τη διαδικασία και να χαιρόμαστε τη στιγμή.
Οι παραστάσεις κάθε χρονιάς ήταν η μεγαλύτερη πηγή χαράς. Θυμάμαι την πρώτη φορά που ανέβηκα στη σκηνή, γεμάτη άγχος αλλά και ενθουσιασμό. Το συναίσθημα όταν τελείωνε η παράσταση, όταν η αίθουσα γέμιζε χειροκροτήματα και χαμόγελα, ήταν ανεκτίμητο. Εκεί συνειδητοποίησα ότι ο χορός δεν είναι μόνο μια δραστηριότητα· είναι μια μορφή ελευθερίας, δημιουργίας και έκφρασης, που με συνόδευε και με διαμόρφωνε.
Ξεκίνησα να διδάσκω στο δεύτερο έτος της σχολής μου. Ήταν μια συναρπαστική αλλά και τρομακτική εμπειρία. Ήθελα να δώσω όσα είχα μάθει και αγαπήσει, να μεταδώσω στους μαθητές μου τη χαρά και την πειθαρχία του χορού. Παράλληλα, ένιωθα πίεση: οι μαθητές συχνά ήθελαν κάτι διαφορετικό, πιο απλό, λιγότερο απαιτητικό. Εκεί κατάλαβα μια σημαντική αλήθεια: το να δίνεις απλόχερα γνώση και πάθος δεν σημαίνει πάντα ότι οι μαθητές θα το δεχτούν όπως το φαντάζεσαι. Έμαθα να προσαρμόζομαι, να παρατηρώ και να καταλαβαίνω τι χρειάζεται ο καθένας, χωρίς να χάνω την αυθεντικότητά μου.
Η μετάβαση στη δική μου σχολή ήταν η εκπλήρωση ενός παιδικού ονείρου. Από πολύ μικρή σκεφτόμουν: «Μια μέρα θα κάνω κάτι δικό μου.» Ο χορός ήταν η μεγάλη μου αγάπη και ήξερα ότι ήθελα να τη μοιραστώ. Δεν με ενδιέφερε αν θα υπήρχαν χρήματα ή κέρδος· ήθελα να δημιουργήσω ένα περιβάλλον όπου οι μαθητές θα νιώθουν ασφαλείς, εμπνευσμένοι και χαρούμενοι. Στο μάθημά μου, η τεχνική και η πειθαρχία πάνε χέρι-χέρι με τη χαρά, την αγάπη και την καλή διάθεση. Θέλω οι μαθητές μου να μαθαίνουν όχι μόνο να χορεύουν, αλλά και να αγαπούν αυτό που κάνουν, να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους και να παίρνουν τη χαρά της δημιουργίας σε κάθε τους βήμα.
Αυτό που θέλω να παίρνουν οι μαθητές μου όταν φεύγουν από το μάθημα είναι οι στιγμές. Το χαμόγελό τους μετά από κάθε μάθημα, οι συζητήσεις μας για μικρά ή μεγάλα επιτεύγματα, οι παρατηρήσεις τους όταν καταφέρνουν κάτι που δεν πίστευαν ότι μπορούσαν όλα αυτά είναι οι πραγματικές ανταμοιβές μου. Κάθε μάθημα, κάθε πρόβα και κάθε παράσταση είναι μια συλλογή στιγμών που μένουν στο μυαλό και στην καρδιά μου, και με γεμίζουν ευγνωμοσύνη και χαρά.
Για τους γονείς που μας εμπιστεύονται, θέλω να θυμούνται ότι ένας δάσκαλος δεν διδάσκει μόνο τεχνική. Κάθε μάθημα είναι μια ευκαιρία να μάθουν αξίες, υπομονή, αυτοπεποίθηση, σεβασμό και να αποκτήσουν δεξιότητες που θα τους συνοδεύουν σε όλη τους τη ζωή. Ο χορός, λοιπόν, γίνεται ένα εργαλείο μάθησης όχι μόνο για το σώμα, αλλά και για την ψυχή, προσφέροντας στα παιδιά εφόδια που θα τα βοηθήσουν να μεγαλώσουν με αγάπη, πειθαρχία και χαρά.
Ο χορός δεν είναι απλώς ένα μάθημα· είναι ένα ταξίδι, μια εμπειρία γεμάτη συναισθήματα, διδασκαλία και στιγμές που μένουν για πάντα. Και εγώ νιώθω ευλογημένη που μπορώ να μοιράζομαι αυτό το ταξίδι με τα παιδιά μου, να τα βλέπω να μεγαλώνουν, να αγαπούν και να δημιουργούν με την καρδιά τους.
